Belki de bunu kaybediyorum, ama mantık şu noktada kristal kadar net görünüyor.

Bir ikili sonuca bakıyoruz: ya merkeziyetsiz para kök salacak ya da hepimiz istemediğimiz bir kontrol sistemine doğru gidiyoruz.

Bu, ileride masaya yatırabileceğimiz bir felsefi tartışma değil. Zaman geçiyor. Hükümetler gözetim oyunlarını hızlandırıyor ve para dijital hale geldikçe, kontrol mekanizmaları daha da kolay hale geliyor. Her işlem izleniyor, her cüzdan denetleniyor, her ekonomik karar bürokratik onaydan geçebilir.

Soru, kripto para sevip sevmediğiniz değil. Soru, finansal özerkliğin bir kalıntı haline geldiği bir gelecekte rahat olup olmadığınız. Çünkü özel, izin gerektirmeyen paranın bu yarışı kazanmadığı takdirde, bulunduğumuz yön bu.

Burada orta bir yol yok. Uzlaşma pozisyonu yok. Sadece iki yol ayrılıyor ve seçim yapmak için zamanımız kalmıyor.