#特朗普加密货币政策新方向 bir adamın tamamen sözleşmeye düştüğünü gördüm.

Şimdi her gün hâlâ mekanik olarak ticaret yazılımını açıyor, o kıpırdayan rakamlara dalıp gidiyor. Ya işlem yapıyor ya da sadece bakıyor, sanki bırakması imkânsız bir bağımlılık gibi.

Gerçekten de, her şey o hafta sonu dönüm noktası oldu.

Başlangıçta sadece 1500U yatırmıştı, tamamen eğlence amaçlı. Ancak iki gün üst üste şansı yaver gitti, hesabındaki rakam 40.000U'ya fırladı - o his, anladığın gibi, sanki aniden süper güçlere sahip olduğunu keşfetmek gibi.

$ETH o sırada küçük bir boğa piyasasında patlama yaşıyordu, diplerden alım yaparak birkaç kez kazanç elde etti, kendisi o kadar büyüdü ki K çizgilerinin ona konuştuğunu düşünüyordu. Risk yönetimi, kâr alımı ve zararı durdurma her şey aklından silinmişti.

Dönüş beklenmedik bir şekilde geldi. Bir seferde büyük miktarda alım yaparak ters yönde kesildi, kabul etmedi, iki katına çıkarak geri almak istedi. Sonuç, domino taşları gibi, birkaç gidiş gelişte 40.000$ birkaç yüz dolara dönüştü.

Ama daha korkutucu olan, kaybetmekten ziyade.

Artık çıkamaz oldu. Hesap açıkça batmışken, insan bir türlü büyülenmiş gibi - gece yarısı piyasayı kontrol etmek için uyanıyor, yemek yerken telefon ekranı sürekli K çizgi grafiğinde kalıyor, ağzında "bu kaldıraç oyunu tam bir kıyım" diye söyleniyor, ama piyasada biraz dalgalanma olduğunda, yine de içeri dalmak istiyor.

Sözleşme dediğimiz şey, özünde zamanı patlayıcı bir pakete sıkıştırmaktan ibarettir. Yüzlerce kat kaldıraçla yukarı doğru yığmak, yönü doğru tahmin ederseniz, sermaye roket gibi fırlar; yanlış tahmin ederseniz, likidasyon sadece birkaç dakika alır. Bu heyecan hissi, borsa ile kıyaslanamaz - borsa ne kadar dalgalanırsa dalgalansın, bir günde artış veya düşüş oranı ancak bu kadar olur, ama kripto para dünyasında? Katlanmak veya yarı yarıya düşmek, sadece günlük bir işlemdir.

Sorun şu ki, o kısa sürede zengin olma hissini gerçekten yaşadığınızda, beyniniz yeniden programlanır. "Bir sonraki sefer kesinlikle kazanacağım" diye düşünmeden edemezsiniz, mantığınız size durmanız gerektiğini söylese bile.

Bu adam şimdi hala o döngüde boğuşuyor. Ne kadar açgözlü olduğu için değil, o hız hissi artık kemiklerine işlemiş durumda - sıradan yaşam temposu, onun için çok yavaş, boğulacak kadar yavaş.

Normal hayata dönmek mi istiyorsunuz? Gerçekten çok zor.