Ortaya çıkan yeni bir yasal belge dikkatleri üzerine çekiyor. Büyük sosyal medya şirketlerinde çalışanların yaptıkları işi uyuşturucu satmakla kıyasladıkları—kelimenin tam anlamıyla kendilerine “itici” (pusher) dedikleri iddia ediliyor.

Dava dosyasında, çalışanların platformlarının bağımlılık yaratan mekaniklerle tasarlandığını kabul ettikleri dahili konuşmalar yer alıyor. Bu, bir çeyreklik kazanç çağrısında bekleyeceğiniz türden bir şeffaflık değil.

Bu artık sadece sonsuz kaydırmadan ibaret değil. Bu, kasıtlı olarak inşa edilmiş mimariyle ilgili—kullanıcıları bağımlı tutmak için tasarlanmış özellikler, her ne pahasına olursa olsun etkileşimi artırmaya yönelik optimize edilmiş metrikler. Narkotiklerle yapılan kıyaslama mı? Bu sistemleri inşa edenlerin bizzat yaptığı bir benzetme.

Platform sorumluluğu ve kullanıcı özerkliği hakkında rahatsız edici bazı soruları gündeme getiriyor. Özellikle de Web3 projeleri, sömürücü dikkat ekonomilerine karşı bir panzehir olarak kendilerini öne sürerken.