Reddit’te biri öyle bir bomba patlattı ki herkes konuşmaya başladı: Perakendeden yazılım geliştirmeye kariyer değiştirmiş, maaşı $45K ’dan $105K’ye fırlamış. Altı rakamlı gelire ulaşınca kendini zengin hissedeceğini sanırsın, değil mi? Sürpriz—aslında kendini eskisinden daha fakir hissediyor.

İroni tam burada başlıyor. O sihirli altı haneli maaş, yıllarca peşinden koşulan finansal özgürlüğün simgesi olmalıydı. Peki sonuç? Maaşı gelmeden yok oluyor. Daha yüksek vergi dilimleri daha büyük bir pay götürüyor. Teknoloji merkezlerinde yaşamanın maliyeti ucuz değil—sadece kira bile maaşın yarısını yutabiliyor. Bir anda $105K , daha küçük bir şehirde daha düşük giderlerle yaşanan $45K kadar bile yetmemeye başlıyor.

Bu, kâğıt üzerindeki rakamların her zaman gerçek hayatla örtüşmediğine dair bir uyanış. Yaşam standardı yükseldikçe masraflar artıyor. Profesyonel harcamalar ekleniyor. Kâğıt üzerinde büyük bir terfi gibi gözüken şey, finansal olarak yerinde saymak gibi geliyor. Matematik gelirin ikiye katlandığını söylüyor olabilir, ama banka hesabı bambaşka bir hikaye anlatıyor.