Bir utanç verici olaydan bahsedeyim. Birkaç yıl önce ilk kez sözleşmelerle tanıştığımda, cebimde 8000U vardı ve kafamda "Bu sefer kazanıp hemen yeni iPhone'u alacağım" hayalleri vardı. 100 kat kaldıraç seçeneğini görünce gözlerim parladı - bu yüksek riskli bir araç değil, bu kesinlikle zenginlik için bir araç!

Sonra ne oldu? Piyasa bir süre sallandı, 15 dakika içinde yarım pozisyonumun parası kayboldu. Hesap bakiyesine baktığımda o simsiyah kırmızı rakamı görünce, telefonumu tutacak halde bile olamadım. O an anladım: likidasyon bir şans meselesi değil, tamamen bunu ciddiye almadığım ve piyasa ile kapışabileceğimi düşündüğüm için.

Sonra çevrede uzun süre takıldım, çok fazla absürt işlemle karşılaştım. Bir arkadaşım bir miktar kazandıktan sonra kendisini "sözleşme tanrısı" olarak lanse etmeye başladı, her yerde piyasa tahminleri yapıyordu, ama sonuç olarak bir hafta içinde üç kez tüm pozisyonlarını kapattı; bir diğeri gece geç saatlere kadar ekrana bakıp sinir krizi geçirdi, sonuçta piyasa tarafından değil, kendi kaygıları tarafından yıkıldı.

Gerçekten sözleşme pazarında uzun süre hayatta kalanların ortak bir yanı var - canı sıkılanlardır. Her gün işlem çağrısı yapan "kahinler" gibi değil, balıkların oltaya vurmasını bekleyen balıkçılar gibidirler. Zamanlarının %80'ini boşta bekleyerek çay içerek geçirirler, yalnızca geri kalan %20'de harekete geçerler.

Geçen yıl iyi bir fırsatı yakaladım, mantık aslında çok basit: Bollinger Bantları göstergesine odaklanmak. Kanal daraldığında, ben sadece seyirci olarak durdum; üst banda hacimle突破 ettiğinde, kademeli olarak girmeye başladım, stop-loss noktası ise önceki düşük seviyede kaldı. Böylece üç hafta boyunca bekledim ve sonunda 30 kat kazanç elde ettim. Hiçbir gösterişli teknik yok, sadece sabır + disiplin.

Yeni başlayan arkadaşlara birkaç öneri, tuzaklardan kaçınmalarına yardımcı olabilir:
Öncelikle, tek bir işlem toplam sermayenin %2'sini geçmemelidir. Ne kadar iyi bir piyasa olursa olsun, bu sınır aşılmamalıdır.
İkinci……（原文未完）