COP30 iklim zirvesinde bugün vahşi sahneler yaşandı. Yerli protestocular güvenlik bariyerlerini aşarak ana mekâna girdi. Durum hızla gerildi—güvenlik görevlileri girişteki gerginliği kontrol altına almaya çalıştı.

Çatışma, iklim müzakerelerinde kenarda kalan yerli topluluklar arasındaki artan hayal kırıklığını ortaya koyuyor. Bu zirveler, doğrudan onların topraklarını etkileyen politikaları şekillendiriyor, ancak sesleri genellikle kurumsal çıkarlar ve hükümet gündemleri tarafından boğuluyor.

COP30, iklim değişikliği konusunda birlik ve eylem hakkında olması gerekiyordu. Bunun yerine, gerçek insanlar masada yerlerini talep ediyor—literally kapı açılmadığı için zorla içeri giriyorlar.

Bunu bir aksaklık veya gerekli bir aktivizm olarak görüp görmeme, bir şey net: statüko herkes için işe yaramıyor. Kripto ve Web3 topluluğu, merkeziyetçilik ve güçleri topluluklara geri verme konusunda çok konuşuyor. Belki geleneksel iklim yönetimi bu felsefeden bir şeyler öğrenebilir.