Kripto Rüyası Yaşıyor: Gavin Wood Yeni Bir Devrim Çağrısında Bulunuyor

Gavin Wood'un Ethereum günlerinden beri yolculuğunu takip ediyorum ve bu son konuşma, kriptonun en etkili zihinlerinden birinin perde arkasına bir bakış gibi. $450 milyon net servetten sonra, endüstrinin nereye gittiği konusunda hala hayal kırıklığına uğramış durumda - ve dürüst olmak gerekirse, ben de öyleyim.

Kripto paranın başarısız olup olmadığı sorulduğunda, Wood onun öldüğünü söylemeyi reddetti. Bunun yerine, yıllardır içimde hissettiğim bir gerçeği kabul etti: bu sektör, savaşmak için tasarlandığı sistemler tarafından yavaşça yok ediliyor.

"Bu endüstri gerçekten de başlangıçta karşı koymak için var olduğu şeye doğru ilerliyor—giderek ana akım sisteme asimile oluyor," diye itiraf ediyor. Kesinlikle öyle. İdealist projelerin, risk sermayesi ve düzenlemelerin devrimci ruhu içlerinden çekip almasıyla bir bir satıldığını izledim.

Wood gerçeği şekerlemiyor: "Kendi çıkarlarının 'crypto punks' orijinal ideallerini alt etmesine şahit olduk mu? Evet, birçok kez!" Bu cümle can acıtıyor çünkü kriptoya katılmanın mevcut durumu reddetmek anlamına geldiğini, sadece bir ticaret uygulamasında pompalara peşinden koşmak olmadığını hatırlıyorum.

Beni özellikle taze kılan şey, Wood'un eski gardın ayrılması konusundaki perspektifi. Bunu bir kriz olarak görmek yerine, gerekli bir evrim olarak değerlendiriyor: "Ayrılan o veteranlar aslında yeni fikirler ve gelecek nesil için liderlik alanı yaratmış durumda." Endüstrinin, eski blockchain düşünce kalıplarına takılı kalmamış taze kanlara acilen ihtiyacı var.

JAM'i "büyülü bir internet süper bilgisayarı" olarak değerlendirmesi bu noktayı vurguluyor. Deneyimli kişiler bunu sadece "Ethereum ama daha hızlı" olarak görebilir ve devrim niteliğindeki potansiyelini tamamen kaçırabilirler. Gerçek yenilik, ona ön yargısız yaklaşan yeni gelenlerden gelecektir.

Wood'un servet üzerine kişisel yansımaları özellikle dikkat çekici. Çoğu kişinin çılgın mali başarı olarak değerlendireceği bir şeye ulaştıktan sonra, "servet bir yük haline gelebilir" diye uyarıyor - bu durumu, ani servetleriyle mücadele eden erken dönem kripto milyonerlerini izlerken gözlemledim. Tanımladığı "yaşam tarzı tuzağı" acı bir şekilde gerçek gibi geliyor, özgürlük sağlaması gereken para, sonunda kendi kafesinizi inşa ediyor.

Adaletsizlik konusundaki öfkesi - özellikle kendisiyle özdeşleştirdiği topluluklara karşı - yaptığı işin çoğunu yönlendiriyor. Yine de, gerçekten değiştirilebilecek şeyler konusunda pragmatik: "Yapabileceğim şey belki de şu anda yaptığım şeydir; bu, değişim için ittiğim en güçlü yol olabilir."

Röportaj, bugün kripto para dünyasında her şeyi yanlış bir şekilde kapsayan, son derece açık bir ifade ile sona eriyor: "Son on yıldan kirlenmemiş daha fazla genç insan olursa daha iyi olur!"

Tüm bu heyecan döngüleri, piyasa çöküşleri ve uzlaşmalardan sonra, belki de kriptonun ihtiyaç duyduğu şey tam olarak budur - bu devrimin aslında ne hakkında olması gerektiğini hala hatırlayan insanlardan bir sıfırlama.