19. yüzyılda ödül avcıları ne kadar kazandı?

Eski Batı'daki Ödül Avcılığının Karlı ve Tehlikeli Mesleği

Amerikan Eski Batısı. Kaçakları takip ederek geçimini sağlayan ödül avcılarının olduğu vahşi bir sınır. Hukuk nadirdi. Topraklar genişti. Ödül sistemi bir boşluğu doldurarak suçluları adalete teslim etti ve tehlikeli kanun kaçaklarını kovalayanlara nakit ödüller sundu.

Suçlular kaçtığında, ödüller ortaya çıktı. Bazen gazeteler aracılığıyla. Bazen ağızdan ağıza. Ya da o ikonik "Aranan" posterleriyle birlikte, bir isim, açıklama, ödül miktarı ve genellikle "ölü ya da diri" ifadesiyle.

Para büyük dalgalanmalar gösterdi. Görünüşe göre küçük suçlular yalnızca $5 ile $50 arasında bir değer bulabilir. Daha ciddi olanlar $100 ile $200 kazandırıyordu. Gerçekten tehlikeli olanlar? Onlar size $500 ile $5,000 veya daha fazlasını kazandırabilir. Jesse James'in inanılmaz bir $10,000 ödülü vardı—1800'ler için oldukça şaşırtıcı.

Dönemin efsaneleri vardı. Thomas Tate Tobin, Colorado'nun en kötüleriyle peşine düştü. Pat Garrett, Billy the Kid'i yakalayarak ün kazandı. John Riley Duncan, Texas'ta bir itibar inşa etti. Adamını asla kaybetmedi, derler.

Esir almak sadece başlangıçtı. Sonra yolculuk başladı. Arkada bir mahkum ile tehlikeli arazilerden mil mil gitmek. Kolay değildi. Varış, doğrulamayı, ardından ödemeyi gerektiriyordu—nakit, altın, bazen hatta canlı hayvan ya da mağaza kredisi.

Ödeme almak kolay değildi. Bazıları ödülleri yerine getirmeyi reddetti. Kimlik kontrolleri sonsuza kadar uzadı. Birden fazla avcı aynı yakalamayı talep edebilirdi. Karmaşık bir iş.

Riskler muazzamdı. Silahlı suçlular. Potansiyel pusu kuranlar. Rakip avcılar. Üstelik tüm masraflar kendi ceplerinden karşılanıyordu—kurşunlar, yiyecek, konaklama, atlar. Başarı garanti değildi. Çoğunun iyi para kazanıp kazanmadığı ise tamamen net değildi.

Yine de bu ödül avcıları, sınırın temel bir yönünü somutlaştırıyordu. Kararlılık. Öz güven. Vahşi Batı efsanesinin dokusuna işlenmiş ödül ve tehlike dengesidir.