Finansal borçlanma alanında, gerçekten olgun bir sistem "asla tasfiye olmamakla" övünmez, "düzenli bir tasfiye tamamlamakla" gurur duyar. Piyasa koşullarının öngörülemezliği tahmin edilemez, ancak sistem süreçleri özenle tasarlanabilir. Kullanıcı perspektifinden bakıldığında, mükemmel bir borçlanma sistemi, pozisyon açılışında kullanıcıya şunları açıklamalıdır: Fiyat üst limite ulaştığında ne olacağı, nasıl pozisyon azaltma işlemi yapılacağı, geri alımın ne kadar süreceği, ücretlerin nereden kaynaklanacağı ve verilerin nasıl gözden geçirileceği. Bu aşamaları mühendislik disiplini olarak detaylandırmak, tasfiyeyi korkutucu bir kabus olmaktan çıkarır ve sistem sınırlarını koruyan bir bekçi haline getirir; borçlanma ise artık "şansa" değil, hassas parametre ayarlarına dayanır.

Öncelikle, sistemin sınırlarını netleştirmemiz gerekiyor. Her işlem pozisyonunun bir "sağlık fonksiyonu" olmalıdır; bu fonksiyon yalnızca fiyat ve iskontoları dikkate almakla kalmamalı, aynı zamanda volatilite tamponu, varlık korelasyonu ve piyasa derinliği gibi değişkenleri de içermelidir. Sağlık değeri kritik değere yaklaştıkça, sistem aniden çökmemeli, aksine bir dizi önleyici tedbir başlatmalıdır: pozisyon azaltma, borç verme faiz oranlarını artırma, yeni risk pozisyonlarını sınırlama, soğuma süresini uzatma vb. Aşırı durumlarda sistem çöküşünü önlemek için, tasfiye süreci bir dizi kademeli olarak gerçekleştirilebilecek küçük eyleme ayrılmalı ve "önce stratejiyi ayarla, sonra temel varlıkları işle, en son nakit tut" sırasına sıkı bir şekilde uyulmalıdır. Kullanıcıların deneyimleyeceği, aniden gerçekleşen bir tasfiye değil, şeffaf, öngörülebilir bir risk azaltma süreci olacaktır: fonlar kademeli olarak çıkacak, riskler kademeli olarak azalacaktır.

İkincisi, çok adımlı işlemleri atomik işlemler halinde entegre etmeliyiz. İster teminat ekleme, ister pozisyonu kısmen ayarlama, ister acil geri çekme işlemi olsun, "tek bir onay, birleşik hesaplama" ilkesine uymalıdır. Sistem, "yumuşak onay ve sert hesaplama" paralel modunu desteklemelidir: Ağın yoğun olduğu dönemlerde, önce veri tutarlılığını ve işlem geri alma yeteneğini sağlamak, ardından nihai hesaplamayı aşamalı olarak tamamlamak gerekir. Hesaplar arası net hesaplama ve kombinasyon teminat mekanizması, hedge ilişkisini daha net hale getirebilir ve kullanıcıların "görünüşte dağınık yatırım, aslında birlikte yükselip düşme" yanlış algısına kapılmalarını önleyebilir.

Bu yeni nesil borç verme sisteminde, tasfiye artık kullanıcıların kabusu değil, piyasa istikrarını koruyan önemli bir mekanizma haline geliyor. İnce tasarım ve şeffaf süreçler sayesinde, borç verme faaliyetleri bir kumar oyunu olmaktan çıkarak hassas bir bilime dönüşecek. Bu yalnızca piyasanın verimliliğini artırmakla kalmayacak, aynı zamanda kullanıcı güvenini pekiştirecek ve tüm finansal ekosistemin sağlıklı gelişimini teşvik edecektir.